Verhalen
Zij deelden hun verhaal
Annet
Ik wil mijn DES verhaal wel vertellen, zeker als dat een bijdrage levert aan het opsporen van andere DES betrokkenen.
Het is een redelijk standaard verhaal: door een tv programma begin jaren ‘80 werd mijn moeder aan het denken gezet. Via de huisarts en een gynaecoloog ben ik onderzocht en inderdaad: ik bleek een DES dochter te zijn. Ik was toen 18 jaar en met de mogelijke gevolgen was ik nog helemaal niet bezig.
Toen ik op mijn 24e serieuze verkering en trouwplannen kreeg, wist ik dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend zou zijn. Gelukkig kon ik daar met mijn aanstaande man goed over praten en hadden wij allebei dezelfde ideeën over hoe ver we zouden gaan met eventueel medisch ingrijpen. Maar goed ook, want het ging inderdaad niet vanzelf. Het ging eigenlijk helemaal niet. We hebben de standaard medische onderzoeken doorlopen. Er bleek geen duidelijke aanwijzing te zijn waarom het niet lukte. Na veel wikken en wegen zijn we toch bij ons besluit gebleven dat we alleen via een natuurlijke conceptie een kindje wilden. Het medische circuit is dan snel uitgeput en wij bleven het proberen. Toen ik 36 jaar was ben ik gesteriliseerd: vanaf nu was het mijn eigen besluit dat ik geen kinderen zou krijgen en daar kon ik wel mee leven. Inmiddels zijn wij sinds 10 jaar toch een gezin: een pleeggezin met twee pleegzoons.
Mijn moeder is nu 77 jaar en ze heeft het ook een plekje kunnen geven gelukkig. Ze heeft schuld gevoelens gehad ten opzichte van mij terwijl dat helemaal niet nodig was. Zij kon er niets aan doen. Zelf heeft ze zeven zwangerschappen gehad en uiteindelijk twee kinderen overgehouden.
Nu is het voor mij belangrijk om goed door de menopauze te komen en regelmatig op controle te gaan.