Nieuws

DES-dochter Wilma wil graag haar verhaal met jullie delen.

Lieve allemaal,

Geraakt werd ik door het verhaal van Ingrid in de DES Flits uit 2020.
Ook ik, DES dochter en ongewild kinderloos, zal nooit oma worden. Dit is mij ontnomen. Let wel, ik neem niemand iets kwalijk hoor. Mijn moeder nam het medicijn omdat ze dacht mij daarmee te redden. 

Ook het gedicht van Meta uit een DES Flits van vorig jaar greep mij diep in mijn hart.

Ik heb op 42-jarige leeftijd een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Mijn vruchtje is niet operatief verwijderd, maar middels een wekenlange toediening van een vloeistof per injectie. Deze wordt ook gebruikt bij de bestrijding van kankers en het verwijderen van niet levensvatbare, mismaakte foetusjes.

Na een paar maanden kregen wij toestemming om op vakantie te gaan. Wij met onze caravan richting Duitsland. Onderweg kreeg ik hevige buikpijn. Maar dat heb ik wel vaker, vanwege mijn spastische darmen. Ik ging naar het toilet en daar....kwam het los. Veel bloed en stolsels en dikke rode slierten! Het was vreselijk en ik was alleen. Ik heb gebeden, het enige dat ik nog kon.
Later, we waren al heel lang thuis, besefte ik dat ons kindje in het riool lag langs de Duitse autobahn!

Jaren later heb ik dit verlies besproken met mijn gynaecoloog. Ik had er ook moeite mee dat er nooit iets tastbaars was geweest. Maar, zo bijzonder, de gynaecoloog heeft ervoor gezorgd dat ik de echo kreeg waarop te zien is dat er een kleine verdikking in de eileider zit. Dat gaf me het gevoel toch iets tastbaars te hebben. 

Dankjewel Wilma voor je ervaringsverhaal.
Wil jij ook je verhaal met anderen delen? Stuur dan een mail naar voorlichting@descentrum.nl